سران فتنه ۸۸ محارب اند

در قرآن  کریم درباره واژه مفسد فی الارض  توضیحات زیادی داده شده با اینکه می دانیم قرآن کریم کتابی نیست که مطلبی را خیلی توضیح و تفصیل کند. انبیاء الهی و صلحا یکی از وظایفشان این است که زمین را پاک نگه دارند و بستر را برای خلیفه الله شدن انسان ایجاد کنند و استعدادها را رشد دهند. اما عده ای دیگری هستند که در مقابل نهضت انبیاء و اولیای الهی مقاومت می‌کنند و سعی می کنند پیام وحی به مردم نرسد. این ها افساد در ارض می کنند. قرآن کریم لیستی طولانی از کسانی که مصداق مفسد فی الارض هستند را می آورد. 
قبل از اینکه به سراغ مصادیق مفسدین فی الارض برویم، یک سری اصطلاح طلبگی داریم که باید توضیح بدهم. کسی که کاری را انجام می دهد فاعل فعل است و فاعل هر فعل ۳ جور می تواند باشد؛ مثلا کشتن ۳ جور احتمال دارد اتفاق بیفتد:
۱-  اگر فرد الف، فرد ب را مستقیم به قتل برساند، می گوییم فاعل بالمباشره، یعنی خودش مستقیماً این کار را انجام داده است. فرد الف می تواند سم بدهد یا با طناب باشد و اینکه چطور این کار را می کند اهمیت ندارد.
۲-  گاهی فرد الف برای کشتن فرد ب، به فرد ج پول می دهد که آقای ج فرد ب را بکشد. گاهی فرد الف پول نمی دهد، بلکه سخنرانی می کند، صحبت می کند و فضا را طوری می کند که کشتن فرد ب برای فرد ج واجب بشود. فرد الف مستقیم ب را نمی کشد  بلکه زمینه کشته شدن فرد ب را ایجاد می کند. اصطلاحاً می گوییم فرد الف سبب قتل فرد ب می شود و می گوییم فاعل بالتسبیب شده است.
۳-  اگر فرد ج خودش فرد ب را بکشد و فرد الف فقط فرد ج را تشویق کند، می گوییم فرد الف، فاعل بالرضا است.

معمولاً ذهن‌ها، قاتل را فاعل بالمباشره می داند ولی در نگاه قرآن و اسلام همه این‌ها قتل هست، ولی مدل‌های آن تفاوت دارد.
قاتل حضرت امیرالمؤمنین (ع) یک نفر است اما شما در شبهای قدر وقتی دعا می کنید می گوید خدا لعنت کند قاتلان امیرالمومنین را در واقع شما افراد راضی به قتل و یا آنها که سخنرانی کرده و یا زمینه چینی کردند نیز را لعنت می کنید. 
قانون اسلام می گوید هرکسی به فعل قومی رضایت بدهد، مثل آن است که در کار آن قوم همراه بوده است. الرَّاضِی بِفِعْلِ قَوْمٍ کَالدَّاخِلِ فِیهِ مَعَهُمْ

بحث افساد هم ۳ مدل می شود: افساد بالمباشره، افساد بالتسبیب، افساد بالرضا
بسیاری از مواقع سبب فساد خود ما هستیم، یعنی اگر ما ظلم پذیر نباشیم کس دیگر نمی تواند بر ما فائق شود. ما یک ظلم داریم یک انظلام یعنی ظلم پذیری داریم، ظلم پذیری در اسلام حرام است، همچنان که نباید ظالم باشیم، انظلام هم نباید فرهنگش را رایج کنیم. ما نباید سبب افساد باشیم و این یعنی ما نباید ظلم پذیر باشیم. ما نباید مقدمه اینکه دیگری بر ما سوار بشود را ایجاد کنیم. قرآن کریم گفت “اِنَّ اللّهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَومٍ حَتّیَ یُغَیِّروا ما بِاَنفُسِهِم”

امام راحل انقلاب را از انحصار یک گروه بیرون آورد تا یک عده ای نگویند که ما فقط وکیل مدافع انقلاب هستیم، امام انقلاب را امانت خدا به دست تک تک اقشار جامعه سپرد. معنای این حرف این است که هیچ کس نمی تواند بگوید که ما مسئولیت نداریم. ما نسبت به افساد در ارض مسئولیت داریم و نمی توانیم نظاره گر باشیم.
قرآن حدود ۱۶ عنوان افساد فی الارض دارد و یکی از اینها محاربه هست. حرب یعنی جنگ، معمولا ما توپ و تانک و شمشیر را بعنوان محاربه فرض می کنیم حال آنکه این تمام قضیه نیست. 
حال توضیح بدهیم که محاربه چیست.

برای توضیح محاربه سوره مائده آیه ۳۳ را می خوانیم:
إِنَّما جَزاءُ الَّذینَ یُحارِبُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ یَسْعَوْنَ فِی الْأَرْضِ فَساداً أَنْ یُقَتَّلُوا أَوْ یُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَیْدیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلافٍ أَوْ یُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ذلِکَ لَهُمْ خِزْیٌ فِی الدُّنْیا وَ لَهُمْ فِی الْآخِرَهِ عَذابٌ عَظیمٌ
ترجمه این  آیه عبارت است از :
سزاى کسانى که با [دوستداران‏] خدا و پیامبر او مى‏جنگند و در زمین به فساد مى‏کوشند، جز این نیست که کشته شوند یا بر دار آویخته گردند یا دست و پایشان در خلاف جهت یکدیگر بریده شود یا از آن سرزمین تبعید گردند. این، رسوایى آنان در دنیاست و در آخرت عذابى بزرگ خواهند داشت. 

آیه می گوید کسانی که با خدا و رسول خدا محاربه می کنند … از اینجا سوالاتی پیش می آید که عبارتند از: محاربه با خدا یعنی چه؟ تا حالا شنیدید که کسی بگوید که می خواهد خدا را به توپ ببندد؟ اعلام جنگ با خدا یعنی چه؟ اعلام جنگ با پیغمبر یعنی چه؟ امروز در ظاهر، پیغمبر اکرم در دنیا وجود ندارد و آیا می توانیم بگوییم تاریخ مصرف این آیه از بین رفته است؟
در ادامه آیه می گوید کسی که تلاش می کند که روی زمین فساد باشد، می شود مصداق محاربه با خدا و رسول خدا. نمی گوید که تلاش آنها به نتیجه رسید، می گوید فقط اگر تلاش کنند حتی اگر به نتیجه نرسند محارب است. 
اهل بیت می گویند کسی که مشکلی پیدا کند و شما تلاش کنید که مشکل را رفع کنید، ولو به نتیجه نرسد، شما اجرتان را می برید. در سمت شر هم همین هست و اگر کسی تلاش بکند برای اقامه فساد ولی به نتیجه نرسد، باز هم او جرم را مرتکب شده است.
در بحث قرض الحسنه قرآن می گوید وقتی شما قرض می دهید، در واقع به خدا قرض می دهید یعنی قرض به بنده خدا را، قرض به خدا می داند و از این جا می توانیم بگوییم که خداوند محاربه با مؤمنین را، محاربه با خدا و رسول عنوان کرده است لذا نمی توان گفت تاریخ مصرف آیه گذاشته است.
در ادامه آیه جزای محاربه را عنوان می‌کند اما ابتدا محاربه را معنا می‌کنیم. برای معنای محاربه به سراغ  کتاب مرحوم دستغیب که سالها قبل انقلاب نوشته شده است، می‌رویم. این کتاب بعد فتنه ۸۸ هم نیست که برخی بگویند بعد ۸۸ نوشته شده !

گناهان کبیره جلد دوم کتاب صفحه ۱۵۹ :
«محارب نزد فقها کسى است که اسلحه، مانند شمشیر، نیزه، کارد، تفنگ، چوب، سنگ با خود بردارد براى اینکه مسلمانان را بترساند تا بتواند مال یا ناموس آنها را ببرد یا خونشان را بریزد، خواه تنها باشد یا چند نفر همدست شوند و خواه غرضش حاصل شود یا نه. یعنى مردم بترسند و مالى را ببرد یا کسى را بکشد یا نه بلکه به مجردى که با اسلحه به این قصد حرکت کند، محارب است و نیز فرقى نیست که در دریا باشد، یا در خشکى، در شهر و آبادى باشد یا در صحرا و بیابان، مانند راهزنان حتى اگر اسلحه با خود بردارد و در خانۀ مسلمانى در شب یا روز وارد شود و به اهل خانه حمله کند محارب است.»
دانلود کتاب گناهان کبیره :
s1.picofile.com/file/7698151391/gonahane_kabire_www_shafag_net_.pdf.html

خدایا به برخی که در اجرای اسلام باید شجاعت داشته باشند، جگر موش بده ، جگر شیر پیشکش!!! جرات داشته باشیم و بدنبال رضایت کفر نباشیم که کفر از ما راضی نشده و نمی شود. کافرین را نمی توانیم راضی کنیم و همیشه هم آنها طلبکار ما هستند. عرصه بین الملل را هم طوری چیده اند که همیشه ما باید روی صندلی متهم بشینیم.
ادامه متن کتاب:
«در کتاب کافى مرویست که سوره بن کلیب از امام صادق علیه السّلام پرسید از مردى که از منزل خود بیرون مى‌رود، مى‌خواهد به مسجد یا جاى دیگر برود، مردى دنبال او را مى‌گیرد و او را مى‌زند و لباسش را مى‌گیرد. حضرت فرمود: چنین شخصى محارب و مورد آیۀ «إِنَّمٰا جَزٰاءُ اَلَّذِینَ یُحٰارِبُونَ. . .» است. و نیز فرقى نیست که محارب مسلمان باشد یا غیر مسلمان، مرد باشد یا زن، در بلاد اسلامى باشد یا در بلاد کفر و از جمله «یَسْعَوْنَ فِی اَلْأَرْضِ فَسٰاداً» که در آیه شریفه است معلوم مى‌شود که منظور از محارب نه جنگ و محاربۀ با مسلمانان است، بلکه مراد هر فساد در زمین و اخلال به امنیت عمومى است با ایجاد ترس و هراس که عادتا جز با بکار بردن اسلحه و تهدید به قتل نمى‌شود. و بالجمله محارب کسى است که با پوشیدن اسلحه و حملۀ به مسلمانان سلب آسایش و امنیت از حیث جان و مال یا ناموس بنماید.»

پس محارب کسی شد که از جامعه اسلامی سلب امنیت کند. افساد اقتصادی هم سلب امنیت است که در جلسات دیگر به آن می پردازیم.
حال با محارب چه باید بکنیم؟

قرآن کریم  طبق آیه ۳۳ سوره مائده برای محارب ۴ نسخه می پیچد ویکی از اینها را باید انجام بدهیم و این طور نیست که به دلخواه خود برای محاربین نسخه بپیچیم.
۱- أَنْ یُقَتَّلُوا، به سختی او را بکش . اگر گفته می شد أَنْ یُقتَلُوا یعنی به آرامی و بدون سر و صدا او را بکش ولی عبارت استفاده شده یعنی  به سختی او را بکش به طوری که مرگش آینه عبرت دیگران شود.
۲- أَوْ یُصَلَّبُوا یعنی او را آویزان کند و بدار بزن.
۳- أَوْ تُقَطَّعَ أَیْدیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلافٍ، دست راست، پای چپ و دست چپ، پای راست البته باید ۴ انگشتش را بزنند.
۴- اگر نمی شود اقدامات بالا را انجام داد می توان  أَوْ یُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ  نفی بلد باید بشود.

علاوه بر این ها در ادامه آیه خداوند برای این فرد خاری در دنیا را خواسته است.  خدا برای محارب خفت او را خواسته است نه عزت او را یعنی طوری با او برخورد شود که پایگاه اجتماعی‌اش تخریب شود.
این ها برای دنیای محارب بودند، برای آخرت محارب قرآن کریم می فرماید: وَ لَهُمْ فِی الْآخِرَهِ عَذابٌ عَظیمٌ

در اسلام دو نوع گناه داریم، یک سری از گناهان با عنوان صغیره ویک سری دیگر با نام گناهان کبیره از آن ها یاد شده و برای تشخیص گناه کبیره از صغیره می گوییم گناهی که برایش در قرآن وعده عذاب عظیم داده شده باشد، گناه کبیره است.
در آیه آمده است که خدا وعده عذاب عظیم داده و در نتیجه به طور قطع محاربه از گناهان کبیره است. همچنین درباره گناهان کبیره داریم که اگر کسی از گناه او حمایت کند، شریک در گناه می شود یعنی کسی که از گناه کبیره محاربه حمایت کند شریک در گناه شده است. حمایت از گناه کبیره فسق است . اگر کسی عمل منافی عفت انجام دهد و شما مقاله در حمایت این فرد بنویسی، قطعا گناه کبیره مرتکب شده ای.

آیه یعد سوره مائده می گوید این کارهایی که گفتیم برای محارب باید انجام داد مگر اینکه توبه کند.
إِلاَّ الَّذینَ تابُوا مِنْ قَبْلِ أَنْ تَقْدِرُوا عَلَیْهِمْ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحیمٌ 
مگر کسانى که پیش از آنکه بر ایشان دست یابید، توبه کرده باشند. پس بدانید که خدا آمرزنده مهربان است.
اسلام می گوید باب توبه روی این فرد باز هست ولی توبه محارب مربوط به قبل از دستگیری است.  بعد از دست یافتن به محارب، دیگر باب توبه، بسته می شود. البته اگر اموال عمومی را به سرقت برده اگر توبه کرد عنوان محارب از او برداشته می شود و به او سارق می گویند و باید اموال عمومی را برگرداند.